باگ CORS چیست ؟
باگ CORS ممکن است به دلیل اشتباهات در تنظیمات سرور، پیاده‌سازی نادرست در کلاینت‌ها یا ضعف در سیاست‌های امنیتی مرورگرها به وجود بیاید. این مسئله می‌تواند به هکرها اجازه دهد تا اطلاعات حساس کاربران را سرقت کنند یا به سرویس‌های دیگر دسترسی غیرمجاز داشته باشند. در این مقاله، به بررسی دقیق باگ CORS، نحوه کارکرد آن، نمونه کدها و راه‌های جلوگیری از آن خواهیم پرداخت.
در دنیای توسعه وب، یکی از چالش‌های مهمی که برنامه‌نویسان و توسعه‌دهندگان با آن مواجه هستند، مشکلات امنیتی و محدودیت‌های مرتبط با درخواست‌های میان‌منبعی (Cross-Origin). یکی از این مشکلات باگ CORS (Cross-Origin Resource Sharing) است که می‌تواند تاثیرات جدی بر امنیت و عملکرد برنامه‌های وب داشته باشد. باگ CORS زمانی رخ می‌دهد که سیاست‌های امنیتی مرورگرها به درستی پیاده‌سازی نمی‌شوند و اجازه می‌دهند منابع از یک منبع دیگر (Domain) بدون محدودیت به دست آیند.
اصول اولیه CORS
CORS یک مکانیزم امنیتی است که توسط مرورگرها برای کنترل درخواست‌های HTTP انجام‌شده به منابع خارجی به کار می‌رود. این مکانیزم به منظور جلوگیری از حملات CSRF (Cross-Site Request Forgery) طراحی شده است. مرورگرها به طور پیش‌فرض اجازه نمی‌دهند که درخواست‌های میان‌منبعی بدون اجازه صریح از سمت سرور انجام شود. این سیاست به عنوان “سیاست مبدا یکسان” (Same-Origin Policy) شناخته می‌شود و از دسترسی به منابع از دامنه‌های مختلف جلوگیری می‌کند.
نحوه کار CORS
هنگامی که یک درخواست از یک منبع به منبع دیگری ارسال می‌شود، مرورگر ابتدا یک درخواست پیش‌پرسی (Preflight Request) با متد OPTIONS به سرور مقصد ارسال می‌کند تا از تنظیمات CORS اطمینان حاصل کند. اگر سرور به این درخواست پاسخ مثبت دهد و هدرهای مربوط به CORS را در پاسخ خود ارسال کند، مرورگر اجازه می‌دهد که درخواست اصلی ارسال شود.
در این مثال، مرورگر ابتدا بررسی می‌کند که آیا سرور api.example.com اجازه دسترسی به منابع را به دامنه مبدا می‌دهد یا خیر. این کار با ارسال یک درخواست OPTIONS انجام می‌شود.
هدرهای مرتبط با CORS
هدرهای CORS نقش مهمی در کنترل دسترسی به منابع دارند. برخی از این هدرها عبارتند از:
Access-Control-Allow-Origin: مشخص می‌کند که چه دامنه‌هایی اجازه دسترسی به منابع را دارند.Access-Control-Allow-Methods: تعیین می‌کند که چه متدهایی (GET, POST, PUT, DELETE و غیره) قابل استفاده هستند.Access-Control-Allow-Headers: مشخص می‌کند که چه هدرهایی در درخواست‌ها مجاز هستند.
باگ‌های رایج CORS
تنظیمات نادرست هدرها
یکی از رایج‌ترین مشکلات در CORS، تنظیمات نادرست هدرها است. به عنوان مثال، اگر سرور به اشتباه هدر Access-Control-Allow-Origin را برای همه دامنه‌ها (*) باز بگذارد، این می‌تواند منجر به حملات CSRF شود.
Access-Control-Allow-Origin: *این تنظیم به تمامی دامنه‌ها اجازه دسترسی به منابع سرور را می‌دهد که می‌تواند بسیار خطرناک باشد. برای جلوگیری از این مشکل، باید دامنه‌های مجاز به صورت دقیق مشخص شوند.
عدم پیاده‌سازی درخواست پیش‌پرسی
در برخی موارد، توسعه‌دهندگان ممکن است درخواست‌های پیش‌پرسی را نادیده بگیرند یا به درستی پیاده‌سازی نکنند. این مسئله می‌تواند باعث شود که مرورگرها نتوانند به درستی سیاست‌های امنیتی CORS را اعمال کنند.
OPTIONS /data HTTP/1.1
Host: api.example.com
Origin: https://example.com
Access-Control-Request-Method: GET
Access-Control-Request-Headers: Content-Typeاگر سرور به این درخواست پیش‌پرسی پاسخ ندهد یا پاسخ نادرستی بدهد، مرورگر درخواست اصلی را مسدود می‌کند.
استفاده از هدرهای نادرست
گاهی اوقات، توسعه‌دهندگان از هدرهای نادرست یا غیرمجاز در تنظیمات CORS استفاده می‌کنند. به عنوان مثال، استفاده از هدر Access-Control-Allow-Credentials بدون تنظیمات صحیح می‌تواند مشکل‌ساز شود.
Access-Control-Allow-Credentials: trueاین هدر به مرورگر اجازه می‌دهد که کوکی‌ها و اعتبارنامه‌ها را در درخواست‌ها ارسال کند که باید با دقت و فقط برای دامنه‌های مشخص استفاده شود.
جلوگیری از باگ CORS
بررسی و تنظیم صحیح هدرها
یکی از مهم‌ترین راه‌های جلوگیری از باگ CORS، بررسی و تنظیم صحیح هدرهای مرتبط است. سرورها باید به دقت دامنه‌های مجاز را مشخص کنند و تنها به درخواست‌هایی که از این دامنه‌ها می‌آیند، پاسخ مثبت دهند.
Access-Control-Allow-Origin: https://trusted-domain.com
Access-Control-Allow-Methods: GET, POST
Access-Control-Allow-Headers: Content-Typeاین تنظیمات فقط به دامنه trusted-domain.com اجازه دسترسی به منابع را می‌دهد و فقط متدهای GET و POST مجاز هستند.
استفاده از درخواست‌های پیش‌پرسی
استفاده از درخواست‌های پیش‌پرسی به مرورگر کمک می‌کند تا از امنیت درخواست‌ها اطمینان حاصل کند. سرورها باید به درخواست‌های OPTIONS به درستی پاسخ دهند و هدرهای لازم را ارسال کنند.
مانیتورینگ و لاگ‌برداری
مانیتورینگ و لاگ‌برداری از درخواست‌های CORS می‌تواند به شناسایی و رفع مشکلات کمک کند. با استفاده از ابزارهای مانیتورینگ، توسعه‌دهندگان می‌توانند رفتار درخواست‌ها را بررسی کرده و مشکلات را به سرعت شناسایی و رفع کنند.
استفاده از کتابخانه‌ها و فریمورک‌های معتبر
استفاده از کتابخانه‌ها و فریمورک‌های معتبر که به طور خودکار تنظیمات CORS را مدیریت می‌کنند، می‌تواند از بروز بسیاری از مشکلات جلوگیری کند. به عنوان مثال، فریمورک‌های مانند Express.js در Node.js ابزارهای مناسبی برای مدیریت CORS ارائه می‌دهند.
در این مثال، تنظیمات CORS به طور خودکار توسط Express.js مدیریت می‌شود و فقط به درخواست‌هایی که از دامنه trusted-domain.com می‌آیند، اجازه دسترسی داده می‌شود.
باگ CORS می‌تواند تهدیدی جدی برای امنیت برنامه‌های وب باشد، اما با پیاده‌سازی صحیح و دقیق تنظیمات امنیتی، می‌توان از این مشکلات جلوگیری کرد. بررسی و تنظیم صحیح هدرها، استفاده از درخواست‌های پیش‌پرسی، مانیتورینگ و استفاده از کتابخانه‌ها و فریمورک‌های معتبر، از جمله روش‌هایی هستند که می‌توانند به کاهش خطرات مرتبط با CORS کمک کنند. با توجه به اهمیت این موضوع، توسعه‌دهندگان باید همواره در تنظیمات CORS دقت لازم را به عمل آورند و از منابع و مستندات معتبر برای پیاده‌سازی استفاده کنند.
آیا این مطلب برای شما مفید بود ؟
پست های مرتبط
